"Czereśnie zawsze muszą być dwie" Magdalena Witkiewicz

 "CZEREŚNIE ZAWSZE MUSZĄ BYĆ DWIE"

Autor: Magdalena Witkiewicz
Wydawnictwo: Filia

Czasem tak bywa, że pomimo iż okładka książki przyciąga wzrok i chce się po nią sięgnąć, to jednak tytuł nie zachęca. U mnie tak dokładnie było. I gdyby nie wygrana w konkursie, nie wiem czy bym się skusiła, by ją kupić. Obawiałam się, że będzie to zwykły romans, coś czego nie chciałoby mi się czytać. A tu niespodzianka, dostałam coś zupełnie innego, niż z góry założyłam. A tyle razy się słyszało "nie oceniaj książki po okładce", w tym przypadku "nie oceniaj książki po tytule", ja jednak to zrobiłam - oceniłam. Na szczęście dałam szansę i mogłam zdanie zmienić - zmieniłam. Przeczytałam cudowną powieść, która kilka razy wzruszyła mnie do łez. Bardzo się cieszę, że "Czereśnie zawsze muszą być dwie" trafiły w moje ręce, a tak niewiele brakowało bym jej nigdy nie poznała.



Zosia Krasnopolska, to nasza główna bohaterka. Jako dziecko była pilną uczennicą. Jednak pod wpływem klasy pewnego dnia poszła na wagary, za które otrzymała karę. Ta kara miała wpływ na całe jej przyszłe życie...
Największą przyjaciółką Zosi jest pani Stefania, starsza kobieta, którą dziewczyna często odwiedza. Czas spędzają na rozmowach i dobrze się rozumieją. Gdy Stefania umiera, zostawia Zosi w spadku swoje mieszkanie i starą, bardzo zniszczoną willę w Rudzie Pabianickiej. Losy dziewczyny tak się potoczyły, że postanawia się spakować i przeprowadzić do odziedziczonej willi. Tam poznaje Szymona, z którym się zaprzyjaźnia. Jak się okazuje dom skrywa wiele tajemnic z przeszłości, ma swoją smutną historię. Młodzi ludzie chcą poznać przeszłość tego domu i z chęcią spędzają czas z panem Andrzejem, który im poświęca czas na opowiadaniu pewnej historii...

Uwielbiam książki, w których przenosimy się w czasie, w których odkrywana jest tajemnica sprzed wielu lat. To jest coś co mnie bardzo wciąga i intryguje. Autorka tym mnie bardzo miło zaskoczyła. Napisała tę powieść tak, że nie nie mogłam się od niej oderwać. Ogólnie - jak dla mnie - jest to smutna lektura, przede wszystkim jeżeli chodzi o czasy przeszłe.  Oczywiście nie brakuje pięknej miłości i przyjaźni. U jednych kończy się źle, a u drugich zakończenie ma swój happy end.

Nie potrafię napisać czy bardziej podobało mi się, gdy czytałam o losach Zosi, czy o losach bohaterów, którzy w willi mieszkali lata temu.. Obie historie były ciekawe i budziły we mnie wiele emocji. Choć Zosia czasem mnie denerwowała swoją naiwnością, to bardzo ją polubiłam. Jej przyjaźń ze starszą kobietą bardzo mnie wzruszyła, ponieważ i moją największą przyjaciółką była moja babcia, czyli i pomiędzy nami była duża różnica wieku. A jednak wiek nie przeszkadza i nie stanowi bariery, by świetnie się dogadywać i mieć wiele tematów do rozmów.

Szymon pojawił się w życiu Zosi niespodziewanie. Stanął na jej drodze - a może to ona stanęła na jego drodze - i wyciągnął pomocną dłoń. Dziewczyna przyjęła tę pomoc i tym razem to była dobra decyzja, by zaufać mężczyźnie. Szymon okazał się być dobrym człowiekiem, miał za sobą trudne lata. W jego życiu wydarzyło się coś, po czym ciężko jest się podnieść. Jego historia złamała mi serce, czytałam i płakałam. Trzeba być twardym, by się nie wzruszyć.

Jak sobie pomyślę, że mogłabym tej książki nie przeczytać, to jest mi po prostu smutno. Po jej zakończeniu moja radość z wygranej była dwa razy większa. Sięgnijcie po nią, naprawdę warto.

Cytaty z książki:

"Najpiękniejszy moment to ten tuż przed. Tuż przed tym, jak zdecydujesz się po niego sięgnąć.(...) Najpiękniejszy jest moment czekania na coś cudownego. Nie należy tego odwlekać, ale należy się zastanowić, czy czasem nie wydłużyć sobie tego cudownego momentu."

Przy tych słowach przerwałam czytanie i się nad nimi głęboko zastanawiałam. Ile razy w życiu czas największej ekscytacji był wtedy, gdy na coś czekałam? I okazuje się, że wiele razy.

"Za dnia częściej jesteśmy optymistami. I wszystko wydaje się łatwiejsze."

Bardzo prawdziwe są te słowa. U mnie tak dokładnie jest.

"Jak ktoś nie chce iść do raju zbyt wcześnie, musi sobie zrobić raj na ziemi."

"Czas i tak upłynie. Czy tego chcesz, czy nie chcesz. Od nas zależy, jak go wykorzystamy. Tylko i wyłącznie od nas."

"...czasem gdy człowiek znajduje się w najgorszym momencie swojego życia, to dzieje się to dlatego, by pojawiła się również nadzieja na lepsze."

"Wszyscy chodzimy w labiryncie poplątanych życiowych dróg. W zależności od tego, w którą ścieżkę skręcimy, nasza droga zakończy się w tym lub w innym miejscu. Niezależnie od tego, czy wybór drogi życiowej będzie naszą decyzją, czy podejmiemy ją pod wpływem wiatru napędzanego przez los."

"Wiatr przeznaczenia bywa czasem zbyt silny, by się mu przeciwstawić."

"...gdy coś złego dzieje się w naszym życiu, to tylko po to, by za jakiś czas zdarzyło się coś dobrego."

"...nawet najbardziej niepozorna decyzja wpływa na nasze życie, a przeszłość zawsze wybrzmiewa w teraźniejszości."