"A między nami wspomnienia" Gabriela Gargaś

 "A MIĘDZY NAMI WSPOMNIENIA"

Autor: Gabriela Gargaś
Wydawnictwo: Filia
Rodzaj literatury: Literatura współczesna
Rok wydania: 2016
Liczba stron: 424






Ludzie w swym życiu przeżywają tragedie, które nigdy nikogo nie powinny spotkać. Nigdy nie zrozumiem dlaczego tak musi być i kto o tym decyduje. Czy to tylko okrutny los ma na to wpływ? Gdyby człowiek potrafił przewidywać, wiele nieszczęść by się nie wydarzyło. Moglibyśmy im zapobiegać. Lecz nie potrafimy tego robić, musimy zdać się na własną mądrość i przeczucie. Niekiedy jednak jest to o wiele za mało, gdyż jak już wcześniej wspomniałam, to los decyduje kto z nami będzie, a kogo nam odbierze.


Ada już na początku swojego dorosłego życia, na którego ścieżki tak właściwie dopiero wkracza, przekonuje się, że nie jest ono łatwe. Wiele musi przejść, pokonuje trudy codzienności i nawet nieźle daje sobie radę, do momentu, aż granica jej wytrzymałości pęka. Z pewnością serce każdego człowieka w takiej chwili rozsypałoby się na milion kawałków. Tragedia, która ją spotkała prowadzi również do rozpadu jej związku. Dziewczyna nie radzi sobie z powrotem do normalności, lata mijają, a ona nadal się nie może pozbierać. Aż któregoś dnia decyduje się na wyjazd, zatrzymuje się u swojej babci, Marii. Pomiędzy nimi nigdy nie było szczególnej więzi, lecz czasami bywają takie sytuacje, że nasze serca się otwierają i zaczynają rozumieć tę przepaść. Maria opowiada wnuczce o swojej młodości, której lata przypadły na okres wojenny. Każdy doskonale zdaje sobie sprawę, że był to czas pełen cierpienia, okrucieństwa i wszystkiego co najgorsze, co może spotkać człowieka. Czy w tych czasach było miejsce na miłość? Jak się okazuje było. Niejedna osoba była jej spragniona i stęskniona. Maria zakochała się, lecz nie była to miłość dozwolona. Nikt na taką miłość nie wyraziłby zgody, obydwoje mogliby nawet stracić za nią życie. Kobiecie nie było łatwo, gdyż każdego dnia dręczyły ją wyrzuty sumienia, a wszystko przez uczucie, którym darzyła nieodpowiedniego mężczyznę. Tego, którego pokochała powinna przecież nienawidzić, a jednak nie potrafiła tego zrobić. Poprzez miłosną historię swojej babci, Ada uświadamia sobie jak ważna jest miłość i jaką ona potrafi dać człowiekowi siłę.

"Podczas czytania tej książki przygotuj sobie paczkę chusteczek", dokładnie takie słowa słyszałam, gdy po nią sięgnęłam. Pomyślałam sobie, że będzie to wzruszająca i romantyczna opowieść, a przy okazji zapewne pełna burz, skoro ma poruszyć moje serce. Przyznam się, że nie przeczytałam nawet opisu książki, kompletnie nie wiedziałam czego mogę się spodziewać, miałam tylko swoje podejrzenia i domysły. I tu w tym momencie ukłon w stronę autorki, gdyż tą powieścią powaliła mnie na kolana. Książka jest tak cudowna i tak głęboka, że trudno obrać w słowa, aby wyrazić mój zachwyt nad nią, jest jedną z lepszych, jakie przeczytałam. Zupełnie nie spodziewałam się tematu wojny, a już na pewno, że będzie o niej tak dużo. Ten czas, to okres w naszej historii, który należy traktować poważnie. Nie wyobrażam sobie aby pisarz ten temat spłycił, bądź częstował swoich czytelników tylko powierzchowną wiedzą. Widać jednak było, że autorka zanim zaczęła pisać tę książkę, bądź w trakcie jej pisania swą wiedzę pogłębiała i przelewała ją na papier jak najlepiej potrafiła. Nie bała się opisać  tego jak naprawdę było, a pokazała to dając pełen obraz scen, które miały miejsce, niektóre bardzo brutalne. Nie zostało nic ukryte i każdy szczegół trafia do czytelnika, zostaje zapamiętany, a bynajmniej ja zapamiętuję. 

Miłość potrafi nadejść znienacka, w najmniej oczekiwanym momencie, w najgorszych chwilach życia. Jej siła jest tak wielka, że człowiek nie jest w stanie odsunąć jej od siebie, oprzeć się jej i zapomnieć. Chciałoby się napisać, że jest nieprzezwyciężona, jednak prawdą to nie jest. Miłość tak jak się pojawia, potrafi i zniknąć. Pozostają wtedy złamane serca i wspomnienia.

Powieść napisana jest na płaszczyźnie dwóch czasów. Ada opowiada o czasach teraźniejszych, o sobie i o tym co dzieje się w jej życiu. Poznajemy ją jako młodą dziewczynę, która wkracza w dorosłe życie i jesteśmy z nią przez kolejne lata. Maria wraca nas we swych wspomnieniach do lat jej młodości, w czasy wojny. Opowiada o tym co przeżyła, co widziała i jak wyglądało jej życie. Obydwie przeżyły tragedię, o której nigdy nie zapomną, a z którą muszą żyć.

Książkę czyta się niezwykle szybko, nie można się oderwać, ponieważ trudno wychwycić odpowiedni moment na przerwę. Wszystko szybko się dzieje i gdy po raz pierwszy ocierałam chusteczką łzy wzruszenia, myślałam że to właśnie był ten moment, na który byłam przygotowywana. Nie spodziewałam się jednak, że tych łez wyleję jeszcze trochę.  Z całą pewnością książka ta jest jedną z tych, które pozostaną w mej pamięci.