"W promieniach szczęścia" Agata Przybyłek

 "W PROMIENIACH SZCZĘŚCIA"

Cykl: Bądź przy mnie zawsze (tom 2)

Autor: Agata Przybyłek

Wydawnictwo: Czwarta Strona

Rok wydania: 2018

Liczba stron: 384

Rodzaj literatury: Obyczajowa i romans

"Chwytająca za serce opowieść o poświęceniu, prawdziwej miłości i szczęściu. I o tym, że czasem rezygnując z siebie, można zyskać więcej."

Młodzi ludzie planują swoją przyszłość, żyją marzeniami i dążą do wyznaczonych sobie celów. Lecz co się dzieje, gdy los zaczyna z nich drwić i wszystko ulega zmianie? Łucja, główna bohaterka w takiej sytuacji się znalazła. Idąc na ważny egzamin, w jej życiu pojawił się ktoś. Znalazła porzucone dziecko, maleńkie i bezbronne, które odmieniło przyszłość dziewczyny. Łucja miała poważne plany na przyszłość, lecz w takiej sytuacji jej serce było tak czułe, że nie mogła pozostawić tego maleństwa. Czuła się za nią odpowiedzialna. Dziewczynka chorowała i miała marne szanse, by ktoś ją zaadoptował. Ta młoda kobieta nie mogła jej zostawić i postanowiła wychować dziecko, podjęła się adopcji. Od tej chwili wszystkie swoje cele i marzenia musiała zmienić i przewartościować, musiała stać się dorosłą i odpowiedzialną kobietą, a przede wszystkim musiała stać się mamą. Czy jej się to udało? Czy podołała trudom macierzyństwa?

Drugą bohaterką jest Justyna, młoda dziewczyna z depresją. Kilka lat wcześniej popełniła w swoim życiu ogromny błąd, którego nie może sobie wybaczyć. Nie potrafi z tym żyć.

Akcja powieści toczy się dwutorowo co sprawia, że staje się ona podwójnie mocno wciągająca, a do tego zmusza do refleksji. Życie dwóch młodych kobiet, które się nie znają, a jednak wiele mają wspólnego. Obydwie mają marzenia i cele na przyszłość, które są dla nich bardzo ważne. Jak wiadomo każdy do ich spełnienia dąży własną ścieżką, każdy pokonuje przeszkody i stawia im czoła. Niemniej jednak są granice zdrowego rozsądku, który powinien podpowiedzieć, kiedy należy przystopować, bądź też odpuścić sobie na jakiś czas. Jest również jeszcze serce, jedni mają je bardzo wrażliwe, drudzy potrafią skutecznie je chwilowo przyćmić i nie działać zgodnie z jego sumieniem. Tak właśnie jest w tej historii, w której czyny każdej z bohaterek mają swoje skutki. Żadnej z nich nie jest łatwo, borykają się z wieloma problemami i co najgorsze muszą sobie z nimi radzić bez wsparcia rodziny. Zawsze łatwiej idzie się ścieżką życia, gdy można wesprzeć się choć na jednym z rodziców, bądź liczyć na ich dobrą radę lub ciepłe słowo. Łucja i Justyna tego szczęścia nie miały, a bynajmniej zabrakło im tego w wieku, gdy wkraczały w dorosłe życie.

Agata Przybyłek poruszyła bardzo ważny temat w powieści, a mianowicie porzucenie dziecka i to w okrutny, barbarzyński sposób. Bo jak inaczej nazwać pozostawienie niemowlęcia w śmietniku? W głowie mi huczą tysiące myśli, co podczas krótkiej chwili mogłoby się tej bezbronnej istocie stać, nie mówiąc już o tym, że miałaby tam spędzić kilka godzin. Przechodzą mnie dreszcze, a za chwilę ogrania mnie złość. Nie potrafię zrozumieć jak można tak postąpić, po prostu jest to dla mnie coś czego nigdy nie zrozumiem. Mogę przeczytać wiele historii, które będą opisywały jak do tego doszło i jak strasznie żałuje swego czyny osoba, która tak postąpiła, jednak nie wyobrażam sobie bym kiedykolwiek mogłabym to zrozumieć. Nie i koniec!!!

Młodzi ludzie, zaślepieni wizją zrobienia kariery popełniają wiele błędów. Są inteligentni i mądrzy, a przynajmniej na takich wyglądają i tak odczytują ich inni. Jednak gdy ta wizja rozsypuje się w pył, tracą grunt pod nogami i często nie wiedzą co mają robić. Wtedy zaczynają postępować nielogicznie, nie radzą sobie. Bez wsparcia najbliższych, młody człowiek wpada wtedy w kłopoty. Niejednokrotnie w tym momencie są popełniane najgorsze życiowe błędy, takie których później nie można wymazać z pamięci, takie z którymi później ciężko jest żyć. W taką spiralę znieczulicy wpadła Justyna, jedna z głównych bohaterek. Jej pierwszym błędnym wyborem był obiekt, w którym ulokowała swe uczucia, mężczyzna w którym się zakochała. Później było już tylko gorzej, choć przez chwilę wydawałoby się, że jest pięknie. Bańka mydlana niestety pękła i znalazła się w najgorszym koszmarze swego życia. Za swój błąd będzie płacić do ostatnich swych dni, a najgorszą dla niej karą jest życie z wyrzutami sumienia.

Łucja, to cudowna kobieta. Za młodego miała wiele planów, włożyła w spełnianie ich mnóstwo ciężkiej pracy. Jednak gdy zobaczyła niemowlę w potrzebie, posłuchała się serca. Pomimo iż nie dotarła do osiągnięcia swych celów, jej życie nabrało innych barw. Autorka wspaniale stworzyła tę postać. Od samego początku, aż do samego końca darzyłam ją sympatią.

Autorka również pokazała jak ważną rolę odgrywają rodzice w życiu dojrzewających ludzi. A w przypadku obydwu bohaterek, raczej ich brak. Patrząc na tę historię z drugiej strony, gdyby tylko byli u boku Łucji i Justyny ich najbliżsi, ich życie byłoby zupełnie inne. Jestem pewna, że ta historia miałaby więcej radości niż smutku.

Podsumowując powieść muszę przyznać, że wzruszyła mnie bardzo. Czuć, że autorka ma lekko pióro do tak delikatnych i wrażliwych historii. Stworzyła świat, w którym bohaterowie są bardzo prawdziwi, a ich losy łapią za serce. Z całą pewnością nie da się przejść obojętnie obok zdarzeń, które miały miejsce w książce. Myślę, że jest to jedna z takich lektur, które zapadają w pamięci czytelnika.

Za książkę dziękuję wydawnictwu Czwarta Strona.