"Wielka samotność" Kristin Hannah

"WIELKA SAMOTNOŚĆ"

Autor: Kristin Hannah

Tłumaczenie: Anna Zielińska
Wydawnictwo: Świat Książki
Rok wydania: 2018
Rodzaj literacki: Literatura obyczajowa
Liczba stron: 512

"Odważna, piękna, pełna życia opowieść o miłości, stracie i walce o przetrwanie."

Opis książki:

"Alaska, 1974.
Nieobliczalna. Bezlitosna. Dzika.
Dla rodziny w kryzysie to ostateczny test na przetrwanie.
Ernt Allbright, były jeniec w Wietnamie, wraca po wojnie całkowicie odmieniony. Kiedy traci kolejną pracę, podejmuje impulsywną decyzję: przeniesie się z całą rodziną na północ, na Alaskę, gdzie żyje się bez prądu i wody.
Trzynastoletnia Leni, uwikłana w burzliwy związek rodziców, ma nadzieję, że w nowym miejscu czeka na nich wszystkich lepsza przyszłość. Jej matka, Cora zrobi wszystko dla mężczyzny, którego kocha, nawet jeśli oznacza to podróż w nieznane.
Na początku Alaska wydaje się być odpowiedzią na ich modlitwy. W dzikim, odległym zakątku kraju dobrze się czują wśród niezależnej społeczności silnych mężczyzn i kobiet.
Ale z nadejściem zimy i ciemnościami obejmującymi Alaskę, stan psychiczny Ernta się pogarsza. Wkrótce niebezpieczeństwa na zewnątrz bledną w porównaniu z innymi zagrożeniami. W ich małej chacie, pokrytej śniegiem, przez osiemnaście godzin nocy, Leni i Cora poznają straszliwą prawdę: są sami. Na zewnątrz nie ma nikogo, kto by mógł ich uratować."

(opis książki pochodzi od wydawcy)

Moja opinia:

Gdybym miała kiedyś napisać książkę, chciałabym, aby ona była tak piękna i cudowna jak "Wielka samotność" Kristin Hannah. W swoim życiu przeczytałam wiele powieści, które bardzo mi się podobały, ale tylko kilka było wyjątkowych, takich które zrobiły na mnie ogromne wrażenie. O tych książkach mówię, że są moimi perełkami, które zapamiętam na długo. Z dumą odłożę ją na półkę swojej biblioteczki i wiem, że gdy mój wzrok się na niej zawiesi, zawsze wywoła u mnie uśmiech i przywróci myśli o tym, jak wspaniałą jest lekturą.
Początek "Wielkiej samotności" nie wywarł na mnie wrażenia, nie poczułam jej i niezbyt szczególnie mogłam się w nią wciągnąć. Na szczęście ten stan nie potrwał zbyt długo i akcja powieści pochłonęła mnie na dobre. Nie mogłam odkleić wzroku od stron, nie mogłam jej odłożyć. Byłoby niezbyt przekonujące, gdybym napisała tylko w jednym zdaniu, że oczarowała mnie wszystkim, pomimo tego, że zawiera w sobie ogromną ilość bólu i cierpienia. Każdy mógłby się zastanawiać, czym jest to wszystko i w to wszystko nie dowierzać. Zatem nie pozostaje mi nic innego, jak tylko rozwinąć swe myśli. Leni jest główną bohaterką powieści i to ona jest jej całym promykiem. Jest to wyjątkowa postać dziewczyny, której życie dało w kość. Z miłości do swojej matki była w stanie poświęcić własne szczęście. Jej uległość wobec własnego ojca wywoływała we mnie burze emocji, nie mogłam spokojnie czytać o krzywdzie jaką zgotował ten mężczyzna, jej oraz swej małżonce. Oczywiście można byłoby go tłumaczyć, ale myślę, że mimo wszystko tego nie zrobię i swoje przemyślenia zachowam dla siebie. Losy tej rodziny są tak wzruszające, że niełatwo jest powstrzymać spływających łez po policzkach. Społeczność Alaski również zasługuje na pochwałę. Są oni zwartą społecznością, która w każdej chwili jest gotowa pomóc drugiemu człowiekowi.
Dziękuję autorce za pięknie pokazaną Alaskę, której wcześniej się raczej nie przyglądałam. Dziękuję, że pokazała jej piękne, jak i te mroczne strony. Czytając powieść wyobrażałam sobie ten stan i byłam pod wrażeniem. Po zamknięciu ostatniej strony, od razu wzięłam się za przeglądanie zdjęć Alaski na internecie i choć są fascynujące, to jednak brakuje im tej mroczności, którą w "Wielkiej samotności" opisała autorka.
Na koniec nie pozostaje mi nic innego, jak tylko to, że bardzo polecam tę lekturę każdemu.