"Pokochałam wroga" Mirosława Kareta

 "POKOCHAŁAM WROGA"

Autor: Mirosława Kareta
Cykl: Saga rodu Petrycych (tom1)
Wydawnictwo: WAM

Pamiętnik, a w nim spisane wspomnienia Jadwigi - kobiety, która przeżyła wojnę. Podczas tego okrutnego czasu spotkała miłość swojego życia. Uczucie zakazane. Dlaczego? Już na okładce książki widzimy napis, że jest to miłość Polki i Niemca. Taki związek podczas wojny nie mógł się zaistnieć, zbyt wiele cierpienia mógł przynieść, nie tylko samym zakochanym, jak również ich najbliższym.
Jadwiga w swym pamiętniku opisała tę miłość, by jej syn poznał prawdę. Niestety za życia nie dane było jej tych wspomnień wyjawić. Dopiero na łożu śmierci powiedziała Maksymilianowi, że istnieje notes, który on ma przeczytać. Gdy nareszcie trafia on w ręce mężczyzny, okazuje się, że pismo jest wyblakłe i nie da się go odczytać. Jednak nie wszystko jest stracone. Przyjaciółka jego żony pomaga im. Na jaw wychodzi tajemnica, która nie jest zbyt wygodna dla Maksymiliana, szanowanego lekarza. Lecz mężczyznę nic nie zniechęca i dąży do poznania wszystkich spraw, które nie dają mu spokoju i są dla niego zagadką. Podczas tych wydarzeń trafia się ktoś, kto chce powstrzymać wyjawienie prawdy. Posuwa się do mocnych posunięć. Czy uda się przerwać tej osobie poznania prawdy przez Maksymiliana? Czy mężczyzna się podda? Czy jednak będzie do końca podążał ścieżką, która doprowadzi go do poznanie wszystkich odpowiedzi, na pytania, które nie dają mu spokoju?



Nie mogę napisać, że jest to piękna historia miłosna, bo taka nie była. Zakochani w sobie Jadwiga i Max żyli w ciężkich czasach, gdzie codziennością było cierpienie, strach i ból. Nawet w domu, w którym mieszkali nie mogli czuć się bezpiecznie. Wiedzieli, że ich uczucie naraża ich na niebezpieczeństwo, lecz nie potrafili ukryć i powstrzymać tego co czuli do siebie. I tu doskonale pasuje powiedzenie, że "serce nie sługa". Od samego początku nie widziałam dla nich przyszłości, ale mimo to miałam nadzieję na szczęśliwe zakończenie. A jak było naprawdę? Tego Wam nie napiszę.

Autorka w swej powieści przypomina nam o tym, jak czasy drugiej wojny światowej były ciężkie dla naszego kraju, o tym jak bardzo ludzie cierpieli, znosili upokorzenia, jak każdego dnia towarzyszył im strach i głód. Rodziny były rozdzielane. Kobiety z dziećmi zostawały w domu i musiały sobie radzić same, bo ich mężowie, jak zarówno synowie szli walczyć o swoją ojczyznę. Niestety wielu z nich już nie wracało. Pisarka nie zapomniała wspomnieć również o Polakach, którzy donosili na swoich rodaków oraz takich, którzy posuwali się do szantażu. A niestety i tacy byli...

Bardzo podoba mi się pomysł w całej tej powieści, że pamiętnik nie został od razu odkryty cały, a był spisywany po kawałku. To budowało napięcie. Czytałam i czekałam, aż tylko pojawią się nowe zapiski Jadwigi z czasów wojny. Samo opowiadanie z okresu wojny najbardziej mnie wciągnęło. Lata dziewięćdziesiąte nie od razu mnie zainteresowały, ale to tylko z początku. Później jednak się rozkręciło i bardzo szybko przeczytałam tę lekturę. Na półce leży druga część o rodzie Petrycych,  nie sięgam po nią od razu. Muszę odpocząć, muszę przeczytać coś innego.

Książkę uważam za bardzo dobrą, lecz nie za taką, która skradła moje serce. Ale Wasze serce może skradnie?