"Czasami kłamię" Alice Feeney

 "CZASAMI KŁAMIĘ"
Autor: Alice Feeney
Tłumaczenie: Agnieszka Walulik
Wydawnictwo: W.A.B.

Amber Reynolds jest po trzydziestce, pracuje jako prezenterka radiowa. W Boże Narodzenie  ulega wypadkowi i trafia do szpitala. Jest w śpiączce, jednak słyszy ludzi, którzy się nią opiekują oraz, którzy ją odwiedzają. Pewne rzeczy nie są dla niej zrozumiałe. Na początku największą ciekawość wzbudza  jej mąż Paul i jej siostra Claire. Tych dwoje, jeszcze niedawno darzyli siebie wzajemnie sympatią, jednak teraz jest inaczej, coś między nimi się wydarzyło. Tylko co? Kobieta bardzo by chciała się tego dowiedzieć, lecz będąc w jej stanie za wiele nie może zdziałać. Pozostaje jej jedynie słuchanie toczących się rozmów. Dla wszystkich, jak i dla samej Amber dużą zagadką są siniaki na jej ciele, powstałe przed wypadkiem. W jaki sposób znalazły się one na jej skórze? Tego też nie wie.  I jakby można byłoby się spodziewać, pierwsze podejrzenia padają na męża kobiety. Ta jednak będąc w stanie, w jakim się znajduje, nie może temu zaprzeczyć - po pierwsze jest w śpiączce, po drugie nie pamięta wydarzeń sprzed wypadku. Wszystko jej się miesza, brakuje zbyt wielu elementów układanki, by poskładać wszystko w jedną całość. Do gry wkracza również jej były chłopak Edward, który ma wielkie znaczenie dla całej sprawy. Czy jednak będzie tą dobrą stroną? A może okaże się wrogiem, bohaterem z piekła wziętym? Zostają również odnalezione na strychu pamiętniki, w których wiele jest wyjaśnione. W kogo ręce wpadną pamiętniki i czy ciekawość zwycięży, by je przeczytać? Nam autorka zdradza treść ich kartek i pomoże powoli poskładać tę układankę. Jednak nic nie jest takim na jakie wygląda.


Książka jest podzielona na trzy części, które się ze sobą przeplatają:  Amber, która jest w śpiączce, pamiętniki z roku 1992 i 1993 oraz życie osobiste i praca Amber sprzed wypadku. Wszystkie te części są ważne, aby poskładać w jedną całość i stworzyć zakończenie. Finał, który wywoła szok u niejednego czytelnika.  Muszę przyznać, że autorka całkiem sprawnie sobie poradziła z łączeniem tych elementów. Nie byłam w stanie odgadnąć, o co tak właściwie chodzi, jaki finał spotka bohaterów na końcu książki i co najważniejsze, czy będzie on dla mnie zaskoczeniem. Czy był? Zdecydowanie tak. Nie spodziewałam się takiego zakończenia. Czytając komentarze na temat tej lektury natknęłam się na twierdzenie, z którym zgadzam się w stu procentach, a mianowicie, że już dawno nie przeżyłam takiego "prania mózgu" - idealnie ujęte emocje, które odczuwałam podczas  chłonięcia tej książki. "Czasami kłamię" jest naprawdę świetnie napisana, pochłania czytelnika i nie chce puścić. Siadając do niej nie można się oderwać. Aż trudno uwierzyć w to, że jest to pierwsza napisana książka przez tę autorkę. Jeżeli tak wygląda jej początek z pisaniem, to już przebieram nogami z niecierpliwości, w oczekiwaniu na kolejną jej powieść. Mam nadzieję, że Alice Feeney ma już coś w planach. Z pewnością sięgnę po jej kolejną twórczość.

Często sięgam po książki, które zachęcają mnie do siebie swoją okładką. W tym przypadku tak nie było. Gdyby nie opinie czytelników, nie wiem czy bym zawiesiła na niej oko. Na szczęście grono ludzi lubi się dzielić swoją opinią i dziękuję, bo dzięki temu sięgnęłam po lekturę, która okazała się świetna. Nawet polubiłam tę okładkę.

Czy można wynieść jakąś lekcję z tej lektury? Myślę, że tak. Jedną i konkretną: NIE WOLNO KŁAMAĆ!!!

Manipulacja, kłamstwa, odwracanie kota ogonem, zwroty akcji, mydlenie oczu i wiele, wiele więcej przychodzi mi do głowy, gdy myślę o książce.

Droga autorko gratuluję bardzo udanego debiutu literackiego.